AERO

AERO

apud Plin. de Templo Ephes. l. 36. c. 14. Summa miraculique epistylia tantae molis attolli potuisse. Id consequutus est ille aeronibus arenâ plenis, molli pulvinô, super capita columnarum exaggeratô paulatim exinaniens imos, ut sensim totum insideret; ubi heronibus vulgo, seu eronibus: Graecae verbum originis, ὁ ἀιρων, sportam vel fiscinam notat, quâ aliquid tollitur, vel fertur. Infima Graecia προφοράρια vocavit. Donatus in Phorm. Terentii Actu. 1. sc. 2. Phormio non a formula, sed phormione sparteo, quem nos eronem trivialiter dicimus et pro consuetudine. Graece etiam κο̈ἰρ etc. Nempe ut Epistylia tantae molis attolli et supra pulvinos, h. e. capita columnarum, imponi possent, hanc rationem iniit Ctesiphon. Aerones arenâ plenos tam multos congessit, ut ex his mollem veluti montis clivum statuerit, cumque super capita columnarum exaggeraverit; per eum clivum moles Epistyliorum perducta ascendit ad summum. Cum in summo fuit, aeronibus nempe illis imposita, ut sensim tota moles in cubili sederet, exinanivit imos aerones: quô pactô paulatim epistylia subsidebant; donec, omnibus vacuefactis, in suo cubili tota moles posita quievit. Vide Salmas. ad Solin.

p. 817.